भ्रम

घमाईला ती दिनहरुमा
दुनियाँका नजरहरु जब
शान्त फेवातर्फ चियाउँछन्
उत्सुक त्यो दुनियाँ
एक स्वरमा बोल्दछ
फेवाले नि:संकोच माछापुच्छ्रेलाई
अँगालोभरी बाँधेकी छे
सदियौंदेखी उकुसमुकुस भावनाहरु
माछापुच्छ्रेसँग साटेकी छे,
चैत बैशाखको खडेरिले अब
माछापुच्छ्रेलाई खण्डहर बनाउने छैन
अविरल वर्षातहरुमा
उ अब निष्तेज बन्ने छैन
अनि पुष-माघको हिमपातले
उसलाई विक्षिप्त पार्ने छैन,
उ त आज फेवाको अंगालोमा
लुकामारी खेलेको छ
जिन्दगीका दु:ख सुख
बाँड्ने साथी भेटेको छ,
उनीहरु फेरी सोच्छन
हर दिनको आँखा जुधाइ पश्चात
फेवाको छचल्किएको आँसु पुछ्न
माछापुच्छ्रे झरेको छ
फेवाको हृदयको चित्कार सुनेर
थाहै नपाई माछापुच्छ्रे
फेवामा नै डुबेको छ
अब फेवाले माछापुच्छ्रेलाई
पट्यार लाग्ने गरी
नियाल्नुपर्ने दिन गएको छ
आज फेवा माछापुच्छ्रे भएकी छे
माछापुच्छ्रे फेवा बनेको छ,
तर ती नजरहरु जब
उनिहरुको प्रेमालाप नियाल्दा नियाल्दै
थकित भएर माथितर्फ दौडन्छन
तब एक्कासी स्तब्ध हुन पुग्छन
कारण माछापुच्छ्रे त माथि
फेवाभन्दा धेरै टाढा
एक्लै-एक्लै उभीइरहेको छ
नीलो गगन माझमा
चिसो बतासको सुसेलीमा नै
अटुट साथ पाएको छ,
फेवालाई चियाउनको निम्ती
उसका नयनहरु तल्लिन थिएनन
फेवालाई स्पर्श गर्ने उसका
कुनै अभिलाषा देखिएनन
फेवासँग नजिकिनको निम्ती
आफ्नो उचाइ कम गरेको थिएन
हुन सक्छ फेवाले पनि
उसको छायाँको आत्मियता
छातीभरी समेटेकी छे
माछापुच्छ्रेको झुट्ठो साथमा
जुनी-जुनी सँगै बाँच्ने
सपनाहरु बुनेकी छे
तर सन्ध्याको आगमनसँगै
माछापुच्छ्रेको आकृती धमिलिंदै जाँदा
फेवालाई आभाष हुनेछ
उ केवल मृगतृष्णामा बाँचेकी छे
दुनियाँले जस्तै उसले पनि
माथी हेर्न भुलेकी छे ।