मौन फूलहरु

आहा कति सौम्य
अनी कति सुन्दर
एउटा मनोहर फूल
म टोलाईरहन्छु एकनाश
उसका कोमल पत्रहरुको
अनुपम सुन्दरतामा,
अनायसै एउटा भँवरा
फूलको समीपमा आउँछ
अनि पत्र-पत्र केलाउँदै
निस्फिक्री रस चुस्छ
जब नीरस बन्छ फूल
पुन: अर्को फूलतर्फ
नि:संकोच उड्दछ उ,
नतमस्तक हेरीरहन्छु म
बेसहारा त्यो फूललाई
पुर्ण बन्ने चाहनासँगै
कति चाँडै रित्तियो उ
सुन्दरताको आगमनसँगै
कति छिट्टै लुटियो उ,
तैपनि उ विद्रोह गर्दैन
बस् फूलिरहन्छ
लुटिइरहन्छ
अनि सकिइरहन्छ
मानौं पोखिनुमा नै उ
अनौठो गौरव गर्दछ
सकिनुमा नै उ
आत्मसन्तुष्टि पाउँछ,
म भावविव्हल हुन्छु
कति निरिह छ त्यो फूल
जो आफ्नै जवानी लुटीईरहँदा
मौन भई फक्रिरहेछ,
अफशोस स्वार्थी भँवराहरु
मौनतालाइ समर्थन ठान्दै
सगौरव लुटिरहेछन्
सुकोमल ती फूलहरुलाई
आँसुलाई मधु-रस मान्दै
निर्लज्ज चुसिरहेछन्
अबोध ती फूलहरुलाई ।