नबनाउ आफ्नो मलाई

रित्तिएको संसारमा
कहाँ डाकुँ तिमीलाई म
टुक्रिएको मुटुभित्र
कहाँ राखुँ तिमीलाई म?

आँखाभित्र साचुँ भने
आँसु बनी बग्छौ तिमी
छातीभित्र राखुँ भने
चोट मात्रै देख्छौ तिमी

आकाशको जुन हौ तिमी
तल किन चियाउँछौ
धर्तिको यो धुलोलाई
आफ्नो किन बनाउँछौ?

बतासमा उडी जाँदा
तिमीसँग भेट भयो
फेरी तल झरें म त
तिम्रो तस्वीर दुर भयो ।