Tuesday, September 9, 2008

वियोग

साथ दिने तिम्रा हात
क्षितीज पारी छाडी आएँ
मायालु ती नयनहरु
नचाहेरै भिजाइ आएँ

परेलीमा टल्पिदिन्छ
हरपल क्रन्दनको छायाँ
कसरी म भुल्न सक्छु
तिम्रो सुमधुर माया

निश्चल तिम्रो मुहार सधैँ
सपनीमा आउने गर्छ
बिपनीको आगमनमा
एक्लोपन छाउने गर्छ

उजाड संसारमा आज
तिम्रै यादमा रमाउँदैछु
तिमीलाई नै जिन्दगीको
बाँच्ने आधार बनाउँदैछु ।

No comments: