मेरो कलम

अविरल आत्मियता पोख्ने
मेरो प्यारो कलम
हिजो आज किन-किन
वियोग मात्र कोर्ने गर्छ
पीडा मात्र लेख्ने गर्छ,
मेरो साथ पाउनसाथ
धेरै-धेरै लेख्ने कलम
आज त्यसै सुस्ताएछ
प्राप्तिका कुरा छाडि
गुमाइमा नै हराएछ,
जुनेलीमा रम्ने कलम
क्रन्दनमा रुमल्लिंदै
कालरात्रीको सन्नाटामा
कावा खान थालेको छ
जिन्दगीको गीत गाउँदै
कोमल शब्द पोख्ने कलम
आज अभिशाप ठान्दै
कठोर बन्न थालेको छ,
खै किन हो कुन्नी
वहारका भावनाहरु कोर्ने कलम
आज उजाड लेख्ने गर्छ
खुशीका शब्दहरु बटुल्ने कलम
आँसु मात्र पोख्ने गर्छ
हरपल 'मेरो' देख्नेलाई
आज अरु कसैको लेख्ने गर्छ ।