तिम्रो आगमन

मन्द मन्द मुस्कानका साथ
निश्चल एउटा मुहार
मेरो कोठाको मधुर रोशनीमा
अनायसै छाइदिन्छ
परिचित चेहरा थियो त्यो
तर आश्चर्यपूर्ण थियो
उनको त्यो अप्रत्याशित आगमन,
उनी जो मेरो नजरबाट
लुकी-लुकी भाग्ने गर्थिन
जो आफ्नो मुस्कानलाइ
मेरो सामु लुकाउँथिईन्
आज मेरो समीपमा
मेरो साथ खोज्दै थिईन्
म किंकर्तव्यविमुढ हुन्छु
आफ्नै अधरमा भावहरु खोज्छु
आत्मियता पोख्ने शब्दहरु सँगाल्छु
अनि उन्मादको पराकाष्ठामा
हठात प्रकट गर्न पुग्छु म
आखिर मेरो मनोभाव बुझीछौ
मेरो नयनका भाषा पढीछौ
तर फेरी सुटुक्क
तिमी कतै नभाग्नु है
मलाई एक्लै तड्पाएर
ऋतु जस्तै नबदलिदिनु है,
अनौठो त्यो संगममा
कता-कता रुमल्लिंदै म
वर्षौंदेखी गुम्सिएका भावना
नयनबाट अविरल बगाइदिन्छु
यस्तो लाग्थ्यो
अब ती आँसु साँच्नुको
कुनै अर्थ रहने छैन
मेरा यी नयनहरुमा पुन:
आँसुको भेल बग्ने छैन ,
कोमल हातहरुले उनी
पोखिएका वेदना पुछिदिन्छिन
नीरस मेरो जिन्दगीमा
नूतन उमंग भरिदिन्छिन
म टोलाईरहन्छु
उनकै मुहारविन्दुमा
म हराईरहन्छु
उनकै मायालु स्पर्शमा
आखिर,
उनी मेरो निम्ती नै आएकी रहिछिन्
मीठो आश्चर्य बनेर आएकी रहिछिन्
मेरो जीवनको क्यानभास सजाउने
रंग र कुची बोकेर आएकी रहिछिन् ।