हर्ष र उल्लासमा हराउन सक्थें होला
तर चोट र व्यथामा नै रुमल्लिन पुगें
वसन्तको वहारमा रमाउन सक्थें होला
तर उजाड पतझडमा नै तड्पिन पुगें
प्राप्तिका हाँसोहरुमा खुल्न सक्थें होला
तर गुमाईका आँसुहरुमा नै मौन रहें
स्वतन्त्रताको आकाशमा उड्न सक्थें होला
तर विवशताको जञ्जालमा फँस्न पुगें
पुर्णिमाको रश्मीमा गाउन सक्थें होला
तर औंसिको रातमा अर्तनाद पोख्न पुगें
हुन सक्छ यो तिम्रै खोजिको प्राप्ति हो
मेरो निम्ती समर्पित कोशेलीहरु हो
हो, मेरो सपना जस्तै निष्प्राण बन्न सक्थें
तर तिम्रै प्रतिक्षामा ज्युँदो लाश भई बाँचिरहें ।
4 comments:
कविता मनपर्यो तर साह्रै नै निराशावादी जस्तो लाग्यो । साहित्य आशावादी हुनुपर्छ जस्तो लाग्छ ताकि पढ्नेको मनमा त्यसले नयाँ स्फुर्ति प्रदान गर्न सकोस् । आ-आफ्नै विचार हो हुनचैँ । कसैलाई वास्तविकतामा लेखिने साहित्य मनपर्छ कसैलाई आशावादीतामा । जे भएपनि कविता चैँ राम्रो छ ।
हो, मेरो सपना जस्तै निष्प्राण बन्न सक्थें
तर तिम्रै प्रतिक्षामा ज्युँदो लाश भई बाँचिरहें ।
keep surviving.
Winners are the one to rule the world!
(kasto lagyo?)
कविता राम्रो छ तर साह्रै निराशावादी। यति निराशावादीचाहिँ नहुने हो कि शीर्षक ब्रो?
i like it.
Post a Comment